Gdy chcemy skorzystać z nowego skoroszytu, Excel domyślnie otwiera jego standardową wersję.
Opcje Edytowalne
Taki plik domyślnie zawiera m.in. trzy arkusze, czcionkę tekstu podstawowego (kiedyś Arial, od wersji 2007 Calibri), widok normalny, pasek formuły, nagłówki kolumn i wierszy czy siatkę wyświetlaną w standardowym kolorze.
Separatorem liczb dziesiętnych w takim pliku jest przecinek, formuły można przeciągnąć łapiąc za czarny krzyżyk w dolnym prawym rogu komórki, paski przewijania są widoczne.
Początkujący użytkownicy nie wiedzą, że wszystkie te ustawienia można zmienić w opcjach Excela i sprawić, że od teraz każdy nowo utworzony skoroszyt będzie posiadał tylko jedną zakładkę lub będzie miał wyłączone linie siatki.
Z drugiej strony, zazwyczaj te standardowe ustawienia w zupełności wystarczą i nie ma potrzeby ich modyfikacji. Poza krojem i rozmiarem czcionki trudno uznać, aby wyłączenie nagłówków, paska formuły, czy linii siatki było zmianą na plus. Ale o gustach się nie dyskutuje i być może są użytkownicy, którzy śmiało modyfikują wygląda domyślnego pliku.
Nowy Szablon
Nie wszystko można jednak zmienić w opcjach Excela…
Co w sytuacji gdy użytkownik chce inną szerokość kolumn i wysokość wierszy? Co jeśli chce dodać do pliku elementy graficzne? (np. logo firmy) lub zmienić domyślny motyw kolorów? (np. barwy firmowe).
Co w sytuacji, gdy zechce zmienić domyślne ustawienia wydruku? (np. dodać nazwę firmy w nagłówku wraz z informacją, że dane są tajne, ustawić marginesy na wąskie, nigdy nie drukować komentarzy, linii siatki ani nagłówków).
I chyba najważniejsza sprawa. Co w sytuacji, gdy zechce użyć swoich ulubionych makr i stylów?
Aby wprowadzić takie zmiany należy utworzyć własny skoroszyt i zapisać go, jako szablon z rozszerzeniem XLTX lub XLTM (gdy zawiera makra). Taki szablon należy nazwać Zeszyt.xltm lub Book.xltm (wersja angielska Excela). Plik należy umieścić w katalogu XLStart, którego położenie jest zmienne, ale można je zlokalizować poleceniem Application.StartupPath.
